Αναφέρθηκα στο γεγονός ότι ο άνθρωπος πρέπει, προτού παρέλθει πολύς χρόνος,
να δρα με την ίδια ελευθερία στο αστρικό πεδίο και
μέσω της αστρικής συνείδησης, που δρα τώρα στο φυσικό πεδίο.
Δίνουμε σήμερα έμφαση στη ζωτική όψη του ανθρώπου.
Η φύση του στοιχείου της ζωής είναι υπό συζήτηση και
τονίζεται παντού η ανάγκη “ζωτικής” δράσης.
Μιλούμε για την ανάγκη αύξησης
- της ανθρώπινης ζωτικότητας και
- της ζωτικότητας των ζώων και των φυτών.
Η ποιότητα των παραγόντων που προκαλούν ζωτικότητα,
- τροφής
- ήλιου και
- των έγχρωμων ακτίνων που χρησιμοποιούνται τώρα τόσο πλατιά,
υπεισέρχεται βραδέως σε κάθε ιατρική σκέψη, ενώ ακόμη και οι διαφημιστές των κονσερβοποιημένων εμπορευμάτων του σύγχρονου πολιτισμού μας δίνουν έμφαση στην ποσότητα των βιταμινών.
Αυτό, μιλώντας από εσωτερικής πλευράς,
οφείλεται στη μετατόπιση της ανθρώπινης συνείδησης στα αιθερικά επίπεδα.
Παράλληλα με τη σύγχρονη γνώση ως προς “ την ψυχή σαν διανόηση” βρίσκουμε μια αύξηση της κατανόησης ως προς “την ψυχή σαν ζωή”,
αν και ακόμη παραμένει μεγάλο και προφανώς άλυτο μυστήριο.
Αυτά είναι δύο συμβάντα άμεσης και επικείμενης πραγματοποίησης.
Σήμερα οι μάζες των ανθρώπινων όντων είναι πολωμένες στα κατώτερα επίπεδα του αστρικού πεδίου, αλλά έχουν συνείδηση στο φυσικό σώμα.
Η διάκριση αυτή πρέπει να μελετηθεί.
Σύντομα,
πολλοί θα έχουν συνείδηση στο ζωτικό σώμα και
θα αρχίσουν να έχουν συνείδηση στα ανώτερα επίπεδα του αστρικού πεδίου και λίγοι θα έχουν συνείδηση στο νοητικό πεδίο.
Όμως, σήμερα μεγάλος αριθμός ανθρώπων είναι έτοιμος για να αποκτήσει πλήρη συνείδηση στο αστρικό σώμα και
να επικεντρωθεί είτε στο νοητικό πεδίο ολοκληρωτικά
είτε να επικεντρωθούν στην ψυχή.
Αυτό προκαλεί το θαύμα και τη δυσκολία της τωρινής εποχής.
Μέσω της επιστημονικής τελετουργίας του διαλογισμού,
γιατί περί αυτού πρόκειται ως προς το τελευταίο,
η επανεστίαση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί με ταχύτερο ρυθμό.
Μέσω της επιστημονικής καλλιέργειας της τελετουργίας της υπηρεσίας μπορεί ν’ αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο.
Η τελετουργία του ηλιακού συστήματος είναι το αποτέλεσμα
- του διαλογισμού του Θεού και
- της πράξης της Θείας υπηρεσίας,
που διεξάγονται καθ’ όλο το διάστημα της συνολικής περιόδου της εκδήλωσης.
Η καθυπόταξη της κατώτερης ζωής στη τελετουργία της υπηρεσίας
είναι κυριολεκτικά ο συντονισμός του ατόμου με το ρυθμό
- της ζωής
- της καρδιάς και
- της διάνοιας του ίδιου του Θεού.
Από το συντονισμό αυτό έπεται αυτόματα η πνευματική ανάπτυξη.
Η Έβδομη Ακτίνα της Τελετουργικής Τάξης ή Μαγείας ενσωματώνει μια περίεργη ιδιότητα που είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της ιδιαίτερης Ζωής που εμψυχώνει αυτή την ακτίνα.
Αυτή η ιδιότητα ή αρχή είναι ο συντονιστικός παράγοντας
που ενοποιεί την εσώτερη ποιότητα και την εξωτερική απτή μορφή ή εμφάνιση.
Αυτό το έργο
- πραγματοποιείται πρωτίστως στα αιθερικά επίπεδα και
- προϋποθέτει φυσική ενέργεια.
Αυτό είναι το πραγματικό μαγικό έργο.
Θα ήθελα να αναφέρω ότι όταν η Τέταρτη Ακτίνα και η Έβδομη Ακτίνα έρθουν μαζί σε ενσάρκωση, θα έχουμε μια πολύ ιδιάζουσα περίοδο
- αποκάλυψης και
- εισόδου Φωτός.
Γι’ αυτή την εποχή λέγεται ότι
“ο Ναός του Κυρίου θα αποκτήσει πρόσθετη δόξα και
όλοι μαζί οι Οικοδόμοι θ’ αναγαλλιάσουν ”.
Αυτό θα είναι το κορύφωμα του Τεκτονικού έργου, από πνευματικής άποψης.
Η Απωλεσθείσα Λέξη τότε
- θα ανακτηθεί και
- θα ηχήσει ξανά ώστε όλοι να την ακούσουν και
ο Διδάσκαλος θα εγερθεί και θα βαδίσει μεταξύ των οικοδόμων Του στο πλήρες Φως της Δόξας που λάμπει από την Ανατολή.
Η πνευματοποίηση των μορφών
μπορεί να θεωρηθεί σαν το κύριο έργο της Έβδομης Ακτίνας και
ακριβώς το στοιχείο αυτό
- της συγχώνευσης
- του συντονισμού και
- του σμιξίματος
είναι ενεργό στα αιθερικά επίπεδα κάθε φορά
που μια ψυχή έρχεται σ’ ενσάρκωση και γεννιέται ένα παιδί πάνω στη Γη.